BirGün’de yayınlanan yazının tamamı şöyle:
“Futbolcu olmak isteyen tüm çocukların ve futboldan (!) beklentisi olan anne babaların merak ettikleri bu soruya yanıt vermeden evvel biraz detay vermekte fayda var.
Öncelikle hiçbir biçimde kabul etmediğim bir ayrıntıyı vurgulamam gerek: Çocukluk yahut ergenlik periyodunda spora yönlendirilen bireylerin berbat alışkanlıklardan korunması üzere bir tarif spor ismine yapılmasına muhakkak katılmıyorum. Zira, aşağıdaki tarifte da göreceğiniz üzere, sporun kendine ilişkin bir disiplini ve bunun esirgeyici tesiri kendi içindeki kültüründe zati var. Sporu Yeşilay’ın bir alt kuruluşu üzere tanımlamak yanlışsız değildir.
***
Spor tarifime baktığımızda: İnsanın fizikî olarak gelişmesini sağlayan spor birebir vakitte oyunlar, hareketler ve müsabakalar vasıtasıyla insanın potansiyelini, kültürünü, davranış niteliğini, niyet yapısını belirleyen bir bilim kısmıdır. Çok istikametli tesire sahip olan spor, kişinin kendisini disiplin etmesine yardımcı olurken, karşılaşacağı ruhsal ve fizyolojik problemleri aşmasına da yardım eder.
Tanımlamadan sonra, bir yeteneğe ulaşmak için çocuk ile spor ve futbol ilgisine de bakmak lazım.
Çocukların, bilhassa spor aracılığıyla bir kümeye yahut bir ekibe ilişkin olma duygusu onu yalnızlık hissiyatından uzaklaştırdığı üzere, ilişkin olduğu kümenin içinde coşku, sevinç ve keder üzere hisleri tahminen de birinci kere yaşamasına neden olup toplumsallaşma sürecine de katkıda bulunur. Ailede başlayan bu toplumsallaşma süreci toplumdaki paydaş kurumların katkısına muhtaçtır.
Çocuğun gücünü bu alan yönlendirerek bireyin toplumsal istikametten gelişmesini ve kendine olan itimat sorununu aşıp itimat hissinin artmasını sağlaması alışılmış ki çok kıymeti bir katkıdır.
Futbola ilişkin en kıymetli detay ise, futbolun çocuklar için tanınan ve en sevilen branş olmasıdır.
Bunda kitle irtibat araçlarındaki-medya yüklü spor yayınlarının futbol yüklü olmasının katkısı çok büyük. Bu yayınlar nedeniyle mefkureler üzerinden özelleştirilmiş nesneleri yaratılmasının tesiri vardır.
Aslında, burası çok önemli-gizlenen lakin en kıymetli beklenti içinde oluşan tanınan ve profesyonelleşmenin koşullarını yerine getirmesi nedeniyle ailelerin, maddi getirisi fazla olduğu için hiçbir biçimde mahzur olmadıkları üzere, aksine çocuklarını futbola yönelttiklerini görmekteyiz. Toplumsal bir güç olarak kabul edilen futbol, sosyoekonomik bakımdan daha fazla getirisi olması nedeniyle bilhassa aileler tarafından tercih edilmektedir.
***
Zaten bu branşı seçmeye çoktan razı olan çocuklar, ailelerinden bu dayanağı aldıkları andan itibaren futbolu birinci tercih yapmaktadırlar. Futbolun çok fazla özelleştirilmiş nesneleri taşıması nedeniyle çocuklar, tanınan olan bir diğer şahsa duygusal olarak bağlanmaları çok kolaydır. Bu bağlılığın en bariz özelliği tanınma ve şöhret olma isteğinin bu alanda kendini daha kolay ve kuvvetli hissettirmesidir. İşte, bir kısım hislere yönelme talebi çocukları tanınan spor olan futbola yöneltmektedir.
Şimdi, futbolcu olmak isteyen çocukların şu ortalar sorduğu ‘ben Arda Güler üzere olabilir miyim?’ Sorusuna bakalım.
Aslında soruya baktığımızda, içinde bir taleple birlikte farkında olmasalar da bir rekabette saklıdır. Tahminen de keşfedilmesi gereken yer bu nokta, yani rekabet ortamı…
Onun aileden gelen genetik kodlarının farklılıkları sayesinde, hakikat yetenek seçimiyle spora-futbola yönlendirilmesi tahminen bir talih olmanın yanında, tahminen de bir mecburilik (!) olarak ortaya çıkmasıyla birlikte gerçek bir tercih olmuştu.
Çok düzgün bir kulağa sahip olan birinin müzisyen olması, analitik tahlil üzerine matematik yeteneği olan birinin bilim insanı olması üzere o da kendine ilişkin olan yeteneğine yönelmişti.
Burada, ailelerin çocuklarını ve çocukların kendilerini Arda’yla özleştirerek duygusal beklenti içine girmeleri bir yanılgıdır.
Her çocuğun genetik kodlarındaki farklılık olması nedeniyle, tüm çocuklar kendilerine ilişkin kişilik kodlarına sahip olurlar ve bu da farklılıkları belirleyici özelliktir.
Yani, her çocuk kendisidir. Arda Güler’de kendisi…
Yetenekleriyle, donanımlarıyla, fikir ve kavrama yetileriyle her çocuk başka kişiliklere sahiptirler. Bu bir zenginliktir. Farklılıklar rekabeti kuvvetlendirdiği üzere hakikat yönlendirilip, gerçek yönetildiği sürece gelişime de öncülük eder.
Arda, hala gelişme sürecinde olmasına karşın lakin rekabet ögesi olarak bir gaye olabilir. Bir hedef olmamalı…
***
Evet, yeteneği keşfedip yanlışsız alana yöneltmek başlangıç için olmazsa olmazdır.
Tabii ki bu iş burada bitmiyor. Farklı ve tamamlayıcı bir faz’a geçiliyor. O faz ise; gelişim sürecindeki çevre-paydaş faktörlerinin devreye girmesidir. Bilhassa, ikinci değerli tesir olan nasıl bir eğitim müfredatına gereksinim olduğudur. Her çocuk her yaş aralığında birbirini tamamlayan yanlışsız müfredata maruz kalmak zorundadır. Bu yalnızca olağan eğitim kurgusu için geçerli değildir. Bu, her alandaki öğreti kurgusu için geçerli ana husustur.
Futbol üzerinden gidersek; burada, şayet altyapı yaş kümelerinde geçişlerde eksiklik oluşursa, çocuk üste eksik olarak çıkacağından, var olarak düşünülen profesyonel performans sportmeni olma özelliği riske girer.
***
Genetik ve yetenek farklılıklara karşın, ortaya çıkan öbür bir fiili durum ise hakikat vakitte, hakikat yerde ve gerçek beşerlerle çalışmak lazım. Bu tamamlayıcı özelliğe sahip olmak bir baht değildir.
BJK’de Muhammet Demirci de özel bir yetenekti. Ancak o yeteneği yönetme becerisizliği adeta bir olaya dönüşmüştü. Nedeni ise, bir yönetici ile bir menajerin hakikat vakitte gerçek yerdeki insanların olmamasıydı. Kulübün bu mevzuda bir siyasetinin olmaması yüzünden Ülke bir yeteneği kaybetti…
Çünkü, kulüplerden talep edilen altyapıya ilişkin kurgu içinde, hakikat bir alt yapı modeline sahip olmaları gerekmektedir. Siyaset olarak, yönetici olarak, çalıştırıcı olarak, antrenör olarak ve yardımcı paydaşlar olarak tüm modüllerin eksiksiz olması zorunluluktur.
Başlangıç noktasında olan Arda’nın, sonuç olan Muhammet’ten farkı bu noktada ortaya çıkmaktadır. Arda’nın Gençlerbirliği altyapısında yetişmesi ve Fenerbahçe’nin transfer ederek Jesus ile çalışması onun ismine baht olarak belirtilemez. Etraf faktörleri içinde süreci gerçek yönetmek olarak görmek gerek. Fenerbahçe ile Beşiktaş ortasındaki süreci ve yeteneği hakikat yönetme farkı da bu noktada kendini muhakkak etmektedir.
Özellikle Jesus değerli bir detaydır.
Teknik yöneticiliği yanında, yetiştirici ve yarışmacı bir ekole sahip olan Portekiz futbolundan gelmiş olması; Arda’nın nasıl bir süreç içinde geliştirilmesi gerektiğini çok âlâ yönetmesine neden oldu.
Tüketim toplumu içinde bir fenomen yaratılmasına ne olursa olsun müsaade vermedi. Bu çok değerli bir detaydır. Yeteneği keşfetmenin yanında, yeteneği direktörün mühendisliğini yapmak çok daha ayrıcalıklı bir pozisyona gelmiştir.
Avrupa’da yıldız futbolcu yaratmanın oranı binde üç civarında olduğunu düşündüğümüzde, bu alana, yani futbol alanına yönelecek çocukların aileleri ve çalıştırıcılar bunu çok güzel düşünmelidir. Popülist hallerden uzak bir gelecek planlaması yapılırken, yetenek üzerinde rasyonel ve gerçekçi bir yaklaşım gösterilmesi gerekmektedir.
Subjektif beklentiler üzerine bir insanın hayatını sömürerek heba etmenin bedeli yalnızca bir aileyi yahut bir kişiyi bağlamamakta olup, bu bedel, bir ülkenin ekonomik ve toplumsal kayıplar yaşamasına da neden olmaktadır.
Her kişi kendi donanımları içinde kabul edilmeli ve buna hürmet duyulmalıdır. “