Konuşma koçu Christina Helena, kullandığınız kimi tabirlerin sözlerinizi etkisizleştirdiğini söylüyor. İletinizi güçlü bir formda iletmek istiyorsanız hangilerinden kaçınmanız gerektiğini nedenleriyle sıralıyor.
* ‘Iıııı…’
Aslında bakarsanız bir sözcük bile değil; ancak çok şey söylüyor. Mesela hazırlıksız olduğunuzu, kendinize güvenmediğinizi, hatta ne söyleyeceğinizi bile bilmediğinizi… Bu türlü bir izlenim vermek yerine bir mühlet sessiz kalabilirsiniz. Bu konuşmanızı zayıflatmaz tam bilakis güçlendirir.
* ‘Doğrusunu isterseniz…’
Neden istemeyelim, natürel ki isteriz. Söylediklerinizin doğruluğunu vurgulamak için bu türlü diyebilirsiniz ancak istemeden de olsa tam zıddı bir tesir yaratırsınız. Sizi dinleyenler esasen niyetinizin gerçek söylemek olduğunu bilir. Bunu tekrarlayarak kendi dürüstlüğünüzden en başta kendiniz kuşku ediyor üzere görünürsünüz.
* ‘Uzman değilim ama…’
Bilmediğiniz şeye bilmiyorum demek makûs bir fikir değil fakat kelama bu türlü başlarsanız dinleyenlerin zihninde şöyle bir soru belirir: Madem o denli niçin konuşuyorsun? Doğal ki sadece uzman olduğumuz mevzularda konuşacağız diye bir kural yok, en düzgünü bilginizi küçümseyip kendinizi baltalamak yerine direkt mevzuya girmek.
* ‘Bence…’
İşte niyeti güzel tesiri makûs bir kelam daha. ‘Bence‘ diyerek öbür fikirlere hürmet duyduğunuzu göstermek istiyor olabilirsiniz ancak bu giriş tereddütlü ve kararsız görünmenize neden olarak sözlerinizi değersizleştirir. Olağan ki yeri gelince ‘Bence‘ de denir lakin ‘yeri gelince’ denir.
* ‘Özür dilerim ama…’
Siz siz olun, bir kusur için bir defadan fazla özür dilemeyin. Özür dilerken de bunu ‘ama’sız, ‘fakat’sız yapın. Özrün gerisinden ‘ama…’ diye açıklamaya girişmek samimiyetinizin sorgulamasına neden olur.
* Anlatabildim mi?
Uzun uzun bir şeyler anlatıp sonra da “Anlatabildim mi” demek bu işi beceremediğiniz izlenimini uyandırır. Muhtemelen bu soruyu bir ‘dolgu‘ kelamı üzere kullanıyorsunuz fakat hiç gerek yok. Sahiden anlaşılıp anlaşılmadığınızı merak ediyorsanız konuşmanız bittikten sonra “Umarım anlatabilmişimdir” deyin, dinleyenin sözlerinizi sindirmesi için bir müddet susun ve sorusu olup olmadığını sorun.
KONUŞMA YAPMANIN ZORLUĞU!
Topluluk önünde konuşmak birçok kişinin dehşetli düşü. Ben ne anlatabilirim, nasıl anlatayım, hayatta yapamam, kekelerim, panik atağım fiyat benim… halinde uzar masraf olumsuzlama listesi. Ve konuşma anı geldiğinde beyninizde dolaşan bu cümleler bedeninize yayılır. Evvel elleriniz terler, sonra ağzınız kurumaya başlar, yüzünüzden, kulaklarınızdan ateşler çıkar, bacaklarınız uyuşur, kalbiniz süratle atmaya başlar, mideniz karıncalanır, sesiniz titrer ve giderek kısılır. Önünüze baksanız bir sürü size bakan göz, arkanıza bakmanız imkânsız. Gitmek mi sıkıntı, kalmak mı güç?
1- Heyecanınızı denetim altında tutun.
2- Hazırlık yapın
3- Prova yapın
4- Konuşma ritminizi ve sesinizin rengini ayarlayın
5- Sahneyi / kürsüyü uygun kullanın
6- Dinleyicilerinizle göz teması kurmayı ihmal etmeyin
7- Teknolojiyi yanlışsız kullanın
8- Yanılgı yapmaktan korkmayın