Türk sinemasına ‘Umut’, ‘Muhsin Bey’, ‘Kapıcılar Kralı’, ‘Namus Borcu’ üzere sinemalar kazandıran üretimci Abdurrahman Keskiner, hayat öyküsünü anlattı: “Çiftçiliği bıraktım, sinemacı oldum. 55 yıl bu kesimde kaldım, hiç pişmanlık yaşamadım.”
Kemal Sunal, Yılmaz Güney, Türkan Şoray, Nebahat Çehre, Şener Şen üzere oyuncularla çalışan, ‘Bir Berbat Adam’, ‘Umut’, ‘Muhsin Bey’, ‘Kapıcılar Kralı’, ‘Namus Borcu’ üzere 60’tan fazla sinemanın yapımcılığını üstlenen 81 yaşındaki Abdurrahman Keskiner, Türk sinemasına yaptığı katkılarla ‘Türkiye’nin sanat çınarları’ ortasında yer alıyor.
Birçok sinemanın tanıtımına da takviye olan yapımcının hayatı, ‘Bir Vakitler Yeşilçam: Abdurrahman Keskiner’ ismiyle belgesel oldu.
Antalya’da bu yıl 59’uncusu gerçekleştirilen Altın Portakal Sinema Festivali’ne katılan Keskiner, sinema dünyasında geçen 55 yıllık hayatını anlattı.
“PAVYONDA ÇALIŞAN BİR GARSON ÇAĞIRDI”
Sinemayla 1965’te tanıştığını belirten Keskiner, o devirde çiftçilik yaptığını ve pamuk işiyle uğraştığını belirtti.
Pamuk tarlasından dönerken pavyonda çalışan bir garsonun kendisini çağırmasıyla Yılmaz Güney ve Erol Taş ile tanıştığını anlatan Keskiner, “Kendilerini konuta davet ettim lakin Nebahat Çehre de olduğu için otelde kalmayı tercih ettiler. Sonraki gün beni otele davet ettiler, kahvaltıda buluştuk ve sinema için lazım olacak yerleri değerlendirdik. Sinema için lazım olan her şeyi onlara temin ettim. Çiftlik, mesken, cezaevi, atlar, silahlar üzere. Böylelikle sinemaya girdim.” dedi.
Keskiner, sinema çekimi bittikten sonra sanatkarların Osmaniye’den ayrıldığını, kendisinin de pamuk hasadını tamamladıktan sonra İstanbul’a ağabeyi ve ablasının yanına gittiğini söz etti.
“YILMAZ GÜNEY ‘BANA SENİN ÜZERE BİRİ LAZIM’ DEDİ”
25 gün sonra Şişli’de otobüs durağında Yılmaz Güney’in sürücüsü ile karşılaştığını ve sürücünün kendisini Güney’in yanına götürdüğünü anlatan Keskiner, şöyle devam etti:
“Sete gittik, Yılmaz ile sarıldık. Akşam da Yılmaz, Nebahat ile akşam yemeğine çıktık. Orada Yılmaz bana birlikte çalışmayı teklif etti. Ben de ‘Sizin işinizi bilmem, ben bir çiftçiyim.
‘ dedim. Yılmaz da ‘Bana senin üzere biri lazım’ dedi. Ablamla konuştum, o da kış devrinde çalışabileceğimi söyledi. Evvel bahara kadar bu işi yapmayı planlıyordum lakin hayatım sinema oldu. Evvel Yılmaz Güney ile bir imal şirketine ortak olduk. Sonra sinemaları çekmeye başladık. Çiftçiliği bıraktım, sinemacı oldum. 55 yıl bu kesimde kaldım, hiç pişmanlık yaşamadım. Hoş bir hayat oldu.”
“UMUT’, CANNES’A TÜRKİYE’DEN GÖNDERİLEN BİRİNCİ SİNEMA OLDU”
Yapımcılığını üstlendiği sinemaların şenliklerde gösterildiğini ve mükafatlar aldığını kaydeden Keskiner, “Cannes Festivali’nde birinci kere stant açan adamım, ‘Umut’ sinemamız de Cannes Festivali’nde Türkiye’den gönderilen birinci sinema oldu.” diye konuştu.
1982 Cannes Sinema Festival’inde büyük ödül Altın Palmiye’yi kazanan ‘Yol’ sinemasının imaline da kıymetli katkılarda bulunduğunu vurgulayan Keskiner, “Film için Fransa’ya gittik. Kaldığımız otelin girişindeki gazetede ‘En uygun sinema, Yol, Türkiye’ diye yazıyordu. Saatlerce seyrettim, hem de ağladım. Zira çok emek vermiştik, hiç unutamayacağım memnun günlerden birisiydi” sözlerini kullandı.
Sinema hayatı boyunca çok sayıda sansür olaylarıyla karşılaştığını söz eden Keskiner, ‘Umut’ sinemasının çekildiği devirde Türkiye’de sansüre uğradığını ve 5 yıl boyunca mahkemelerde uğraştığını anlattı.
Artık rastgele bir projede yer almadığını belirten Keskiner, “Ben defteri kapattım, gençlere bıraktım.” diyerek kelamlarını noktaladı. (AA)