Sanki bir kapı açıldı. Herkes konuşmaya başladı. İçinde birikeni, lisanının altında kalanı, eteğindeki taşı döktü.
Geçen perşembe, bu köşede, Hakan Atilla’nın açıklamalarını okudunuz. Atilla, Halkbank Genel Müdür Yardımcısı olarak gittiği ABD’de tutuklanmış, iki yıldan fazla bir mühlet mahpusta kalmıştı. Sınırdışı edilen ve havaalanında kahraman üzere karşılanan Atilla, Borsa İstanbul’un başına getirilmişti. Lakin istifa etti, köşesine çekildi.
İşte yıllar sonra, sürecin muhasebesini yapıyordu. Kendisi ABD’deyken, birilerinin “Atilla orada” diye haber uçurduğuna, tutuklanma hazırlığının bu türlü başladığına inanıyordu. Dahası, Halkbank idaresi, tutukluyken onu yalnız bırakmıştı. Üstüne, savunma yapması için ne şahit ne kanıt dayanağı vermişti. Atilla, sorumlulardan biri olarak, Sedat Peker’in tezlerinin odağındaki, devrin Halkbank Genel Müdürü Ali Fuat Taşkesenlioğlu’nu görüyordu. FETÖ’nün Bank Asyası’ndan Halkbank’a transfer olan Taşkesenlioğlu için, “Bankaya katkı sağlayacak tek bir şey yaptığını görmedim, ne sıfatı vardı da genel müdür oldu anlayamadım” diyordu.
(Rıza Sarraf)
ATİLLA, SARRAF İÇİN UYARMIŞ
İlki İstek Sarraf ile ilgili. Hani bir vakitler, yandaş medyanın, Türk bayrağının önünde kahramanmış üzere konuşturduğu, sonra ABD’ye gidip dağıttığı rüşveti anlatan Sarraf’tan kelam ediyorum. Evet, Atilla, Sarraf’ın suçlamalarıyla yargılandı. Üstelik Sarraf bile “Atilla’ya rüşvet vermedim” dediği halde…
Peki Hakan Atilla ile Ali Fuat Taşkesenlioğlu ortasında, şimdi testi kırılmadan evvel bu mevzuda bir çatışma olmuş muydu?
Konuştuğum kişi, bu soruya, “Evet” karşılığını verdi. Hatta bir değil, iki defa…
17-25 Aralık operasyonlarından birkaç ay sonraydı. Ali Fuat Taşkesenlioğlu şimdi çiçeği burnunda genel müdürdü. Yardımcısı Hakan Atilla onu “Halkbank, Sarraf’la çalışmayı bıraksın” diye uyardı.
İkincisi de var…
ABD Hazine Bakanlığı Terör ve Mali İstihbarat Ofisi müsteşarı David Cohen ile Taşkesenlioğlu ve Atilla özel bir toplantı yapmıştı. Bu görüşmede Sarraf’ın ismi yersiz bir biçimde geçti. Aslında şimdi görünürde bir Sarraf davası yoktu. Ancak görüşme bittikten sonra Hakan Atilla, ABD’nin planını anlamıştı. Taşkesenlioğlu’nu bir sefer daha “Sarraf’la çalışmayı bırakalım” diye uyardı.
Gelgelelim, Taşkesenlioğlu, kime “danışıyorsa”, “Sarraf’la devam” kararı verdi.
17-25 FETÖ hesaplaşmasının sonrasından kelam ediyorum…
Bu durum, Türk iktisadına vurulan en büyük darbede, bile bile lades denildiğini bize gösteriyor. Birilerinin “kervanı yürüsün” diye hepimizin ekmeğinin küçüldüğünü anlatıyor.
(Son periyotlarda rüşvet argümanlarında ismi geçen Ali Fuat Taşkesenlioğlu’nun kendisi hapisteyken Bank Asya’nın başında olduğunu söyleyen Hakan Atilla, yargı sürecinde bankanın hususa dahil olmadığını ve kendisini yalnız bıraktığını söyledi.)
ATİLLA’YI DEĞİL SARRAF’I SEÇTİLER
İkinci dinlediğim kıssa daha felaket…
Dedim ya, söylediği 17-25 değil, sonrası. Sarraf, 17-25’ten sonra da Halkbank’ta gemilerini yürüttü. Ancak, ABD’deki davada 17-25 sonrasına nedense pek girmedi.
“Ne demek istiyorsun?” diyorsunuz.
Sarraf’ın, ABD’de, rüşvetle mahpusa cep telefonu soktuğunu hatırladınız mı? İşte anlatılan o ki, Sarraf, o telefonla Türkiye’den “birileriyle” görüşüyor, savunma stratejisini planlıyordu.
Noktaları birleştirelim…
Sarraf’ın, 17-25 soruşturmalarından nasıl kurtulduğunu bilmiyorsanız, söyleyelim. Kendisi ABD’de anlattı. “Bazı tesirli hukukçuların” aracılığıyla, bahşişini peşin ödeyerek çıkmıştı. İşte Sarraf, ABD’deyken de tarihi tekerrür ettirmek istemiş, cep telefonuyla birebir “etkili hukukçularla” görüşmüş, akıl almıştı.
Gelelim üçüncü kesime…
Halkbank Genel Müdürü, Hakan Atilla’yı yalnız bırakma kararını kendi başına almadı. Sarraf davası stratejisini, geride “birileri” planladı. İşte Sarraf’ı 17-25’te çıkaran, ABD’deyken onunla görüşen kimse, Halkbank’ın savunmasını yöneten de tıpkı akıldı. Teşkesenlioğlu, tahminen de çok yetenekli olduğu için değil, geçmişindeki FETÖ kamburunun da tesiriyle, en çok kelam dinleyen olduğu için o koltuğa oturtuldu.
O tercih de yapan da keşke bir gün sorgulansa…
Hakan Atilla sırtında kaç hançer olduğunun farkında mı bilmem. Lakin Sarraf’ın bütün günahlarını devrederek çıkması için bir kurban gerekiyordu. Umarım, Sarraf’ın bile “İşimize taş koyuyor” diyerek hazzetmediği Atilla, “seçilmiş kurban” değildir. Şayet öyleyse yazık, çok yazık!
Herkes Ali Babacan’a, Atilla söyleşisinden sonra bir şeyler sordu. 17-25 Aralık’ı FETÖ parantezine alsak ya da zati öğreneceğimizi öğrendik desek bile 17-25’ten sonraya dair hâlâ büyük bir karanlık var. Babacan’ın bu periyodu aydınlatması, Türkiye’nin geçmişinden çok geleceğini ilgilendiriyor.
Konuştukça kapıları açacak, kirlerimizden arınacağız. Bileğimizdeki pranga, gözümüzdeki bağ çözüldüğü gün, esaretimiz uzak fakat görünür olacak.